Høyrer du til dei som hoppar i vatnet berre sola viser seg om våren?Eller høyrer du til dei som ventar? På Sunde i gamle dagar, fekk ikkje ungane lov til å bada før ljåen i Mjelkhaug var borte. Langorvet ligg der og skin i kveldssola, likevel hoppar dei tøffaste gutane på Sunde frå Bjellandsbrua i kveld.

Eg likar det når 4.klasseforeldra er i gang med å pynta fina bygdo vår til 17.mai-feiring, sjølv om det nesten ikkje er grønt lauv på bjørka. Eg kjenner barndommens smak av syttandes; kronesisen me kunne kjøpa, eller kanskje berre 50-øres Jaarviksis, så rakk pengane lenger, drikka Solo og eta tebrød med masse melis og «gult» på.
Eg likar det når eg kan ta fram bunaden, og minnast ein svart matroskjole eller rosete kjolatøy, nystróke, saman med raud hårsløyfe som sleit i tjukt, stridig hår. Kjøretøyet til bygdars var ein tohjuls-traktor med tilhengar der kjøkenbenkene fekk duga som sitjeplass så ikkje finstasen skjemdes.

Eg likar det når eg får stryka bunadsskjortene, og kan gle meg til å vakna av drønna frå saluttane først den næraste, så frå bygdene rundt.
Eg likar det når mai fløymer over oss, og bakkane er fulle av hopp og sprett.

Han sit i vegkanten under Røsslandslio, litt sørgmodig betraktar han dei vegfarande, gler seg over våren og blir litt grønare for kvar dag.